Z tego, co wiem, istnieje teoria, że Adam – pierwszy człowiek – został stworzony w laboratoriach genetycznych na Marsie przez istoty, które stworzyły ziemską cywilizację. O ile wiem „Adamos” znaczy „Ten z czerwonej ziemi” – wyraźna aluzja do planety Mars! Znajduje się tam słynna twarz, która przypomina twarz Egipcjanina, a siedzibą jednego z bogów – Enkiego (Szatana) była Afryka (na terenie której leży Egipt).

Na Marsie odkryto podobno imię boga „Jahwe” w układzie kanałów. Moim zdaniem świadczy to o tym, że bóg ten był kiedyś na tej planecie.

Na Marsie znajduje się rejon usiany wulkanami, który nazywa się „tharsis” – właśnie tam leży największy wulkan w Układzie Słonecznym – „Olympus Mons”. Moim zdaniem na tej planecie kiedyś istniało inteligentne życie – istoty przybyłe do naszego układu poprzez planetę Nibiru z Gwiazdozbioru Oriona – układ trzech piramid w Gizie w Egipcie odpowiada układowi trójki gwiazd w Gwiazdozbiorze Oriona! 

Bogowie (istoty z gwiazd) bardzo dobrze znali astronomię czy matematykę i uczyli ludzi. Zaawansowana wiedza starożytnych społeczeństw, moim zdaniem, w ogóle wzięła się znikąd.  

Uważam, że kiedyś istoty we Wszechświecie były Nieśmiertelne – i, w związku z tym, gwiazdy były też Nieśmiertelne. I nadejdzie czas, że ludzie i inne formy życia będą pokonywać śmierć – moim zdaniem wtedy gwiazdy zaczną stawać się Nieśmiertelne i NASTĄPIĄ OGROMNE ZMIANY W CAŁYM WSZECHŚWIECIE:))))))

Jeśli chodzi o nasze Słońcem to jest ono białe, a w ogóle nie żółte. Percepcja kolorów przez człowieka to bardzo skomplikowana sprawa, ale gdyby Słońce było żółte jak żółta żarówka, to białe obiekty takie jak śnieg, odbijały by to żółte światło i wyglądało by na żółte, a w wypadku śniegu zdarza się to tylko w obecności hydrantów. Co powoduje, że ludzie widzą żółte Słońce? Spoglądanie w Słońce w środku dnia może uszkodzić oczy, ale przed zachodem, gdy Słońce znajduje się nisko nad horyzontem, natężenie światła słonecznego jest znacznie niższe, a niebieska część jego widma jest najbardziej rozpraszana. Gdy osłabiona jest niebieska barwa, w widmie promieniowania słonecznego dominuje barwa żółtopomarańczowa. Patrząc na kolory zachodzącego Słońca ludzie błędnie utożsamiają konsekwencje swojej wieczornej percepcji z prawdziwym kolorem naszej gwiazdy. 

(opracowano na podstawie książki Jonatana Powella „Kosmiczne fenomeny. Szybki kurs historii astronomii”)

WCZESNA ASTRONOMIA ISLAMSKA

Religia islamska wymaga od wyznawców wiary, aby modlili się 5 razy dziennie w określonych pozycjach Słońca. Najdokładniejszym sposobem na to było wykorzystanie astronomicznego pomiaru czasu, oferującego precyzję i skuteczność, dzięki czemu modlitwy mogły być perfekcyjnie przestrzegane. System był także używany do identyfikacji świąt religijnych. Koran często odwołuje się do wzorów widocznych na niebie i przedstawia się jako główne źródło tradycji związanych z astronomią islamską. 

Inne ważne religijne zastosowanie astronomii w islamie to wyznaczanie długości i szerokości geograficznej. Wykorzystując gwiazdy, a zwłaszcza Gwiazdę Polarną, jako przewodniki zestawiono kilka tabel, które służyły do wyznaczania długości i szerokości geograficznej ważnych miast w świecie islamu.  Poprzez korzystanie z tych tabel, jako punktu odniesienia, muzułmanie mogli być pewni, że gdy przyjdzie czas modlitwy, będą modlić się w kierunku Mekki, tak jak to zostało określone w Koranie.

ASTRONOMIA MAJÓW

Kilka licz było szczególnie ważnych dla Majów. Liczba 20 to jedna z nich – tyle palców, na których może liczyć, ma człowiek. Liczba 5 to liczba palców na jednej dłoni czy nodze. Liczba 13 reprezentowała liczbę bogów Majów. Z kolei 52 to liczba lat, którą Majowie nazywali wiązka – jednostką podobna do stulecia. 400 stanowiło liczbę bogów nocy.

System dwudziestkowy jest w rzeczywistości prostszy niż system lcyfr rzymskich. Pomimo braku ułamków, Majowie uzyskiwali za jego pomocą zadziwiająco dokładne wyniki. Majowie podejmowali się znacznie trudniejszych zadań niż przewidywanie wschodów i zachodów Słońca, zaćmień Słońca i Księżyca. Zaćmienia Słońce, znane jako chin’ ibal kin, co znaczy „zjeść Słońce” były naprawdę przerażającymi wydarzeniami, wywołującymi powszechną panikę. 

ASTRONOMIA AZTEKÓW

Aztecki 260-dniiowy cykl rytualny był podzielony na 20 okresów po 13 dni każdy. Każdy cykl był związany z konkretnym bogiem. Na przykład drugi wiązał się z Quetzalcoetlem – jednym z głównych bogów Azteków. To niezwykłe podejście sprawiało, że życie na Ziemi i ruchy ciał niebieskich były dla nich silnie powiązane. Azteckie miasta

były nie tylko planowane, projektowane i budowane  na podstawie układu astronomicznego, ale też pierwotna lokalizacja miasta była określana na podstawie jego znaczenia dla rytuałów prowadzonych w związku z obserwacjami nocnego nieba.

SŁOŃCE W KOSMOSIE

W środku naszego Układu Słonecznego leży Słońce. Jest to żółta w średnim wieku gwiazda, która świeci w głębi kosmosu, aby tchnąć życie w nasz świat. Jej ciepło i światło ogrzewają powierzchnię Ziemi, napędzając schematy pogodowe, prądy oceaniczne i proces fotosyntezy. Znajduje się ono około 30 000 lat świetlnych od centrum Galaktyki – Droga Mleczna to galaktyka spiralna (są jeszcze eliptyczne oraz nieregularne jeśli chodzi o podział na kształt).

W jądrze Słońca zachodzi fuzja jądrowa – jądra wodoru zderzają się ze sobą, powodując powstanie helu oraz uwalniając znaczne ilości energii, które z kolei uwalniają światło i ciepło z jego powierzchni. Temperatura w jądrze Słońca to 14 milionów stopni Celsjusza. 

Wybrane pojęcia za słowniczka książki Jonatana Powella „Kosmiczne fenomeny. Szybki kurs historii astronomii”:

anihilacja – wzajemne unicestwienie pary cząstek materii i antymaterii. Ładunki obu cząstek znoszą się, a masa cząstek jest całkowicie zamieniana na promieniowanie elektromagnetyczne.

antymateria – taki rodzaj materii, że po kontakcie z materią (zwykłą), obie ulegają anihilacji. Dla każdej cząstki istnieje odpowiadająca jej cząstka antymaterii. Na przykład odpowiednikiem protonu w antymaterii jest antyproton.

biała dziura – hipotetyczny obszar czasoprzestrzeni, do którego nie można wejść z zewnątrz, choć światło i materia mogą z niego uciec; przeciwieństwo czarnej dziury; 

czarna dziura – obszar czasoprzestrzeni, z którego nie może się wydostać żadna materia ani światło; czarna dziura jest wynikiem ekstremalnego zakrzywienia czasoprzestrzeni przez masywne, zwarte ciało;

Jednostka astronomiczna (AU) – średnia odległość Ziemi od Słońca, średnio 150 000 000 km

rok świetlny – jednostka długości, jaką światło w próżni pokonuje w trakcie jednego roku kalendarzowego; około 9,46 bilionów kilometrów

(Opracowano na podstawie „Świat wiedzy extra wydanie nr 2/2023 (ERZESIEŃ-GRUDZIEŃ)

Kosmos oferuje ogromne możliwości bogacenia się. Według Bradford Space zawartość tylko jednej z mini asteroid wynosi prawie 200 miliardów dolarów. Dlaczego? Ponieważ asteroidy są bogate w substancje, takie jak żelazo, nikiel, kobalt oraz pallad, osm, ruten, iryd i ryd. Lecz przede wszystkim chodzi o platynę.

To ją głównie mają na oku kosmiczni górnicy. Na Ziemi platyna występuje niezwykle rzadko w skorupie ziemskiej. Jej wydobycie roczne na świecie wynosi zaledwie 170 ton. A jest ona potrzebna do wytworzenia wielu zaawansowanych technologicznie urządzeń. Wartość platyny pozyskiwanej na świecie wynosi 6 miliardów ton rocznie. Szacuje się, że wartość platyny z 30-metrowej zaledwie asteroidy wynosi 7-krotność ziemskiego rocznego zapotrzebowania na nią!

Natomiast średnie asteroidy o średnicy około 500 metrów mogą mieć tego szlachetnego metalu więcej niż człowiek kiedykolwiek znalazł na Ziemi. (Mój komentarz – Uważam, że w ogóle powinno się patrzeć na asteroidy w sposób materialistyczny. Korzystać z nich, ale w ogóle nie wpaść w pułapki, związane z materializmem).

Asteroidy zawierają też w ogóle nie złoto czy diamenty, ale najcenniejszą rzecz w kosmosie, czyli .. wodę.  Asteroidy posiadają związaną wodę. Do produkcji paliwa rakietowego potrzebne są płynny tlen i płynny wodór. Statki kosmiczne brały by z Ziemi tylko niezbędny zapas, a na asteroidzie mogły dotankować. Astroinżynier Chris Lewicki wyjaśnia, że gdy satelita zostaje wystrzelony na orbitę, jego paliwo wynosi 2/3 jego łącznej masy.  Zaoszczędzona masa mogła by zostać wykorzystana na inny ładunek.

Jednak w kosmosie ludzie muszą też pić i jeść oraz oddychać. Wyniesienie jednego litra tlenu w przestrzeń kosmiczną kosztuje 10 000 dolarów. Nawet ostrożne kalkulacje wskazują, że ilość wody pozyskanej z jednej asteroidy była by większa niż cała woda, jaką człowiek wyniósł w kosmos w trakcie całej jego eksploracji. KonsenSys szacuje ilość H2O z 500-metrowej asteroidy na biliony dolarów.